İşte Selçuk Gültaşlı’nın yazısındaki o bölüm:

BÜLENT ARINÇ’IN BBC’YE VERDİĞİ RÖPORTAJ

Bu düşünceleri kafamda tartarken Bülent Arınç’ın BBC Türkçe’de yayınlanan mülakatını okudum. Arınç artık Türkiye’de gazete ve televizyonlara konuşamıyor. Yasaklı. Yanlış hatırlamıyorsam siyasi yasaklı olduğu dönemde bile Süleyman Demirel, Köprü gibi dergilere konuşabiliyordu. Darbeci Kenan Evren bile yasaklarda bu kadar ileri gitmemişti.

Arınç’ın söyledikleri bir çok açıdan malumun ilamı; ama onun söylüyor olması çok mühim. Partinin ‘vicdanı’ geç de olsa açılıyor, yavaş da olsa konuşuyor ve o da Erdoğan’ı işaret ediyor.

Kendisinin neden konuşturulmadığı sorulunca çok manalı bir cevap veriyor: ‘Yani çok malum şeyler bunlar. Çok malum. Sokağa çıksanız sahibini sorsanız o bile söyler; ama beni mazur görün. Mani oluyor halimi takrire hicabım.’ Pelikan’ın sahibinin de Erdoğan olduğunu söylüyor.

Davutoğlu’nun gidişiyle ilgili söyledikleri tarihe mal olacak cinsten: ‘Bizim de söyleyebileceğimiz sayın Davutoğlu’nun gelişi ne kadar şık ve iyi olduysa, hepimizin gönlünden geçen olduysa; giderken herhalde çok da şık olmadı. Hiç alışık olmadığımız bir vefasızlık örneği oldu. Bir de bir insanın onuru vardır, haysiyeti vardır. Git denince veya gitmelisin deyince; kongreyi yap, şuna devret denince bu hoş bir şey değil. Çevresine nasıl anlatacak bunu, ailesine nasıl anlatacak, kendisine dönüp nasıl anlatacak, biz dava arkadaşlarına nasıl anlatacak; herhalde onun altında ezildiğini düşünüyorum.’

20 AYLIK BAŞBAKANLIK İÇİN DEĞER MİYDİ?

Çevresine, ailesine, dava arkadaşlarına nasıl anlatacak bunu diyor Arınç. Ama en önemlisi de kendisine nasıl anlatacak? 20 aylık başbakanlık için 57 yıllık birikimi berhava etmeye değer miydi?